Aunque oficialmente la tercera edición del (S8) terminó eldía 3 de junio con Ensayo final para utopía, de AndrésDuque, y la emocionante performance del bailarín Javier Martín, que fluyó como hipnótica continuación de la película, durante toda la semana siguiente el celuloide y la apropiación siguieron ocupando el Centro Cultural Ágora de A Coruña. El Kinder del Cine es el taller que la estadounidense Naomi Uman impartió durante la semana del 4 al 8 de junio, en el que los asistentes pudieron conectar con el trabajo hecho a mano y la autosuficiencia de esta creadora única y vital. A la vez prolongación y cierre perfecto para un evento que trae a la ciudad la vida audaz y estimulante de la periferia del cine, ese lugar en el que fluye la auténtica fuente de la eterna juventud para este arte. Y al que el público responde participando en sus diferentesproyecciones y actividades: alrededor de 6.000 personas seacercaron a las sedes y eventos que este año ofreció el (S8).

Aínda que oficialmente a terceira edición do (S8) acabou o día 3 de xuño con Ensayo final para utopía, de Andrés Duque, e a emocionante performance do bailarín Javier Martín, que fluíu como hipnótica continuación da película, durante toda a semana seguinte o celuloide e a apropiación seguiron a ocupar o Centro Cultural Ágora da Coruña. O Kinder do Cine é o obradoiro que a estadounidense Naomi Uman impartiu durante a semana do 4 ao 8 de xuño, onde os asistentes puideron conectar co traballo feito a man e a autosuficiencia desta creadora única e vital. Á vez prolongación e peche perfecto para un evento que trae á cidade a vida audaz e estimulante da periferia do cine, ese lugar en que flúe a auténtica fonte da eterna mocidade para esta arte. E ao que o público responde participando nas súas diferentes proxeccións e actividades: ao redor de 6.000 persoas achegáronse ás sedes e eventos que este ano ofreceu o (S8).

Although (S8) third edition officially ended on June 3 with Ensayo final para utopía, by Andrés Duque, and the exciting performance of the dancer Javier Martín, which came after the screening as a hypnotic flow, during the following week celluloid and appropriation were present at Centro Cultural Ágora in La Coruna. The American Naomi Uman gave the workshop El Kinder del Cine / The Kinder of Film, from 4 to 8 June, and the attendees could connect to the handwork and self-sufficiency of this unique and vital artist. At the same time it was an extending and perfect ending for an event that brings to the town the bold and stimulating life of film periphery, that place where there flows the real fountain of youth for this art. And the audience responded by participating in different screenings and activities: about 6,000 people visited the venues and events offered by (S8) this year.

Los del (S8) fueron días intensos que nos depararon nopocas emociones. Empezando por la inauguración, en la queel Palacio de la Ópera fue magnífico escenario para El hombre de la cámara, obra maestra eternamente joven de Dziga Vertov, musicalizada en directo por la Michael Nyman Band. En 35mm, como no podía ser de otra manera,y con un Nyman enérgico y preciso. Espléndida aperturapara lo que se nos venía encima, empezando por la presenciadel legendario cineasta y teórico austriaco Peter Kubelka. Además de su obra entera, y del estreno del documental de Martina Kudláček Fragments of Kubelka, el momento estrella de su presencia fue la Master Class que impartió. El cine, la comida, y su sistema de pensamiento, explicado utilizando herramientas tan peculiares como un pulpo concachelos y un puñado de frambuesas. Un Kubelka siempre inquieto al que pudimos ver, en días sucesivos, aprendiendo cómo hacer huevos rotos por los restaurantes de Coruña o rastreando las huellas celtas en Galicia.
El doctor Victor Frankenstein retornó a la vida en el compendio de modernos Prometeos del ciclo El Nuevo Monstruo. Además del recorrido planteado por el mundo del collage, contamos con la presencia de Lewis Klahr y Janie Geiser, dos de los cineastas experimentales más relevantesde la actualidad, quienes con generosidad y cuidado presentaron su obra. Lewis Klahr, por primera vez enEspaña, estrenó su largometraje The Pettifogger, obra con la que ha alcanzado una de sus cumbres creativas. Además del puro disfrute, se abrieron fascinantes líneas de pensamiento por las que pudimos explorar el significado del collage en la historia del arte, y cómo se engarza ahora en el cine de vanguardia. Los mismos Klahr y Geiser, a través de una soberbia carta blanca, dejaron en su selección de películas valiosas pistas de la profundidad de su propia obra.
La sección Ópera Prima nos trajo todas las cintas de Super 8 que se pudieron rescatar de la mano de Santiago Aguilar,Luis Guridi y Raúl Barbé, o lo que es lo mismo, La Cuadrilla antes de ser La Cuadrilla. Ellos mismos presentaron, con humor e incorrección, una sesión cuyo título vino como anillo al dedo: “De la gamberrada punk al cine familiar”. Una sesión que removió algo más que la risa en sus propios autores.
En esta edición también acuñamos nuevos nombres para algunas de nuestras secciones. Desbordamientos es ahora la categoría bajo la que encontramos al cine performativo, al cine expandido y a las diversas manifestaciones en directo del celuloide. Y en Desbordamientos pudimos ver la casi mágica conjunción de fantasía animada y cuerpo humano de Miwa Matreyek, por primera vez en España, evento que generó (y cumplió) grandes expectativas. Y también pudimos ver las misteriosas maneras de narrar de un extenso legado de cintas de Super 8, de la mano de la troupe argentina liderada por Magdalena Arau que es Archivo Expandido, colofón y a la vez comienzo de la gran noche del sábado.
Sinais es el nuevo nombre de la sección dedicada a los otros formatos del cine en Galicia. Alberte Pagán fue objeto de una retrospectiva que recorrió casi la totalidad de su obra, y que estuvo respaldada por la presencia del director y la posibilidad de establecer una discusión sobre su propia obra.También Sinais acogió el estreno europeo de La Brecha, de Marcos Nine, introducción al universo creativo y teórico de este proyecto iniciado por Rodrigo Losada. Enlazamos así también con lo que fuera parte de las instalaciones presentes en el (S8), entre las que estuvo precisamente la materialización de La Brecha en una instalación, en la que se pudo explorar el diagrama de ideas del proyecto o la clasificación científica de sus resultados, e incluso se pudo llegar a entrar en su complejo universo a través de un laboratorio portátil que incluía desde unas bases teóricas fundamentales a dispositivos varios de manipulación de diapositivas y celuloide. Toda una invitación a la aventura. El 20 aniversario de Vila do Conde empezó en Coruña también a través de una instalación, una gran caja negra en el Hall del Ágora en la que cada día del festival se proyectó una obra significativa en la andadura de la ejemplar cita portuguesa.
Y aún nos quedan muchas cosas por enumerar. Por ejemplo,la presencia de esa oficina virtual de recuerdos perdidos en Super 8 que es Your Lost Memories; el encuentro profesional que, bajo el título de “De la caja negra al cubo blanco” abrió fructíferas líneas de trabajo conjunto entre festivales y centros de arte; la presencia de la Cineteca Nacional de México, que nos descubrió la rocambolesca trayectoria del gallego emigrado a México Juan Orol; la versión del festival para los más pequeños que cada año cuenta con mejor acogida: el Mini (S8), que incluyó una sesión especial de Miwa Matreyek y un imaginativo taller enel que se siguieron las huellas del animador canadiense Norman McLaren; e incluso la exposición de pinturas de luz de Picasso en el Hall del Ágora, simbólica conjunción de la pintura y el cine. Y todo esto sin contar los encuentros, conversaciones, fiestas y celebraciones alrededor de la Mostra de estos días, cargados de diferentes significados para todos.
Hasta aquí la recapitulación, una breve escritura de esta tercera edición a ser reescrita en la memoria de todos los quea ella asistieron. Porque lo que en realidad nos mueve ahora es mirar hacia adelante, a lo que será la cuarta edición del (S8). Lo que queremos hacer es poner un punto y seguido a todo lo escrito hasta ahora, pues ya empezamos a maquinar, inquietos, lo que vendrá en 2013. Y aunque acabamos de terminar, para nosotros ya empieza de nuevo la cuenta atrás hasta la siguiente Mostra. Trabajo arduo pero movido por el entusiasmo, que esperamos que cada vez dé mejores y más sabrosos frutos. Invitamos entonces a todo el mundo a la cita que se dará a finales de la primavera de 2013. Esto no ha hecho más que empezar.
Os do (S8) foron días intensos que nos depararon non poucas emocións. Empezando pola inauguración, onde o Palacio da Ópera foi magnífico escenario para El hombre de la cámara, obra mestra eternamente xove de Dziga Vertov, musicalizada en directo pola Michael Nyman Band. En 35mm, como non podía ser doutro xeito, e cun Nyman enérxico e preciso. Espléndida apertura para o que viña despois, empezando pola presenza do lendario cineasta e teórico austríaco Peter Kubelka. Ademais da súa obra enteira, e da estrea do documental de Martina Kudláček Fragments of Kubelka, o momento estrela da súa presenza foi a Master Class que impartiu. O cine, a comida, e o seu sistema de pensamento, explicado utilizando ferramentas tan peculiares como un polbo con cachelos e un puñado de framboesas. Un Kubelka sempre inquedo que puidemos ver, en días sucesivos, aprendendo como facer ovos rotos polos restaurantes da Coruña ou rastrexando as pegadas celtas en Galiza.
O doutor Victor Frankenstein retornou á vida no compendio de modernos Prometeos do ciclo O Novo Monstro. Ademais do percorrido exposto polo mundo da colaxe, contamos coa presenza de Lewis Klahr e Janie Geiser, dous dos cineastas experimentais máis relevantes da actualidade, quen con xenerosidade e coidado presentaron a súa obra. Lewis Klahr, por vez primeira en España, estreou a súa longametraxe The Pettifogger, obra coa que alcanzou un dos seus cumes creativos. Ademais do puro goce, abríronse fascinantes liñas de pensamento polas que puidemos explorar o significado da colaxe na historia da arte, e como se engarza agora no cine de vangarda. Os mesmos Klahr e Geiser, a través dunha soberbia carta branca, deixaron na súa selección de películas valiosas pistas da profundidade da súa propia obra.
A sección Ópera Prima tróuxonos todas as cintas de Súper 8 que se puideron rescatar da man de Santiago Aguilar, Luis Guridi e Raúl Barbé, ou o que é o mesmo, La Cuadrilla antes de seren La Cuadrila. Eles mesmos presentaron, con humor e incorrección, unha sesión cuxo título veu como anel ao dedo: “Da canallada punk ao cine familiar”. Unha sesión que removeu algo máis que a risa nos seus propios autores.
Nesta edición tamén acuñamos novos nomes para algunhas das nosas seccións. Desbordamentos é agora a categoría baixo a que encontramos o cine performativo, o cine expandido e as diversas manifestacións en directo do celuloide. E en Desbordamentos puidemos ver a case máxima conxunción de fantasía animada e corpo humano de Miwa Matreyek, por vez primeira en España, evento que xerou (e cumpriu) grandes expectativas. E tamén puidemos ver as misteriosas formas de narrar dun extenso legado de cintas de Súper 8, da man da troupe arxentina liderada por Magdalena Arau que é Archivo Expandido, colofón e á vez comezo da gran noite do sábado.
Sinais é o novo nome da sección dedicada aos outros formatos do cine en Galiza. Alberte Pagán foi obxecto dunha retrospectiva que percorreu case a totalidade da súa obra, e que estivo apoiada pola presenza do director e a posibilidade de estabelecer unha discusión sobre a súa propia obra. Tamén Sinais acolleu a estrea europea de La Brecha, de Marcos Nine, introdución ao universo creativo e teórico deste proxecto iniciado por Rodrigo Losada. Enlazamos así tamén co que fora parte das instalacións presentes no (S8), entre as que estivo precisamente a materialización de La Brecha nunha instalación, na cal se puido explorar o diagrama de ideas do proxecto ou a clasificación científica dos seus resultados, e ata se puido chegar a entrar no seu complexo universo a través dun laboratorio portátil que incluía desde unhas bases teóricas fundamentais a dispositivos varios de manipulación de diapositivas e celuloide. Toda unha invitación á aventura. O 20 aniversario de Vila do Conde empezou na Coruña tamén a través dunha instalación, unha gran caixa negra no vestíbulo do Ágora onde cada día do festival se proxectou unha obra significativa na andaina da exemplar cita portuguesa.
E aínda nos quedan moitas cousas por enumerar. Por exemplo, a presenza desa oficina virtual de recordos perdidos en Súper 8 que é Your Lost Memories; o encontro profesional que, baixo o título de “Da caixa negra ao cubo branco” abriu frutíferas liñas de traballo conxunto entre festivais e centros de arte; a presenza da Cineteca Nacional de México, que nos descubriu a rocambolesca traxectoria do galego emigrado a México Juan Orol; a versión do festival para os máis pequenos que cada ano conta con mellor acollida: o Mini (S8), que incluíu unha sesión especial de Miwa Matreyek e un imaxinativo obradoiro no cal se seguiron as pegadas do animador canadense Norman McLaren; e ata a exposición de pinturas de luz de Picasso no vestíbulo do Ágora, simbólica conxunción da pintura e o cine. E todo isto sen contarmos os encontros, conversacións, festas e celebracións ao redor da Mostra destes días, cargados de diferentes significados para todos.
Ata aquí a recapitulación, unha breve escritura desta terceira edición a ser reescrita na memoria de todos os que a ela asistiron. Porque o que en realidade nos move agora é ollar cara a adiante, ao que será a cuarta edición do (S8). O que queremos facer é pór un punto e seguido a todo o escrito ata agora, pois xa empezamos a maquinar, inquedos, o que virá en 2013. E aínda que acabamos de terminar, para nós xa empeza de novo a conta atrás ata a seguinte Mostra. Traballo arduo mais movido polo entusiasmo, que esperamos que cada vez dea mellores e máis saborosos froitos. Convidamos entón a todo o mundo á cita que se dará a finais da primavera de 2013. Isto non fixo máis que empezar.
(S8) gave us intense days and quite a few emotions. Beginning with the opening, the Palacio de la Ópera was a magnificent setting for Man with a movie camera, the ageless masterpiece by Dziga Vertov, with live music by Michael Nyman Band. A 35mm screening, it could not be otherwise, and with a strong and accurate Nyman. A superb opening for what came after, such as the presence of the legendary Austrian filmmaker and theoretician Peter Kubelka. In addition to his entire work, and the premiere of the documentary Fragments of Kubelka by Martina Kudlácek, his presence reached the highest point with his Master Class. Film, food, and his way of thinking, explained using so peculiar tools like an octopus with potatoes or a handful of raspberries. In the days after, we could see Kubelka, always anxious, learning how to make scrambled eggs at the restaurants in La Coruna or tracking Celtic signs in Galicia.
Dr. Victor Frankenstein came back to life in the compendium of modern Prometheus of the The New Monster program. In addition to the route proposed by the world of collage, we had the presence of Lewis Klahr and Janie Geiser, two of the most important experimental filmmakers today, who generously and carefully presented their work. Lewis Klahr, for the first time in Spain, showed his feature film The Pettifogger, the piece with which he reached his creative peak. Besides the pure enjoyment, there were opened fascinating lines of thought through which we could explore the meaning of collage in art history, and how it is enshrined in the avant-garde cinema now. Klahr and Geiser, through a superb carte blanche, left valuable trails of how deep is their own work when selecting films.
The Opera Prima section brought us all Super 8 movies that were successfully rescued thanks to Santiago Aguilar, Luis Guridi and Raúl Barbé, or whatever it is, La Cuadrilla before La Cuadrilla. They presented themselves, with humor and inappropriateness, a session whose title came in handy: «From punk prank to family cinema.» A session that rose more than laughter in their own authors.
In this edition we also coined new names for some of our sections. Desbordamientos / Overflows is now the category under which we find performative movies, expanded cinema and various live film showings. And in Overflows we could see the almost magical combination of animated fantasy and human body by Miwa Matreyek, for the first time in Spain, an event that generated (and fulfilled) high expectations. And we also witnessed the mysterious ways of telling of a long legacy of Super 8 films, thanks to the Argentina troupe led by Magdalena Arau that is Archivo Expandido, both end and beginning of the great Saturday night.
Sinais is the new name of the section devoted to the other film formats in Galicia. Alberte Pagán was the subject of a retrospective that covered almost all of his work, which was supported by the presence of the filmmaker and the possibility of a discussion about his own work. Sinais also hosted the European premiere of La Brecha, by Marcos Nine, an introduction to the creative and theoretical universe of this project started by Rodrigo Losada. We also linked with some of the art installations present in (S8), among them the realization of the installation of La Brecha, in which we could explore the project ideas or the scientific classification of its results, and even enter its complex universe through a portable laboratory that ranged from fundamental theoretical basis to several devices for slides and film handling. An invitation to adventure. The 20th anniversary of Vila do Conde began in La Coruna also with an art installation, a large black box in the Ágora Hall in which each day of the festival it was screened a significant work in the career of the Portuguese festival.
And there are still many things to list. For example, the presence of the virtual office of Super 8 lost memories, Your Lost Memories; the professional meeting, under the title «From black box to white cube» opened fruitful lines of joint work among festivals and art centers; the presence of Cineteca Nacional de México showed us the bizarre trajectory of the Galician Juan Orol who emigrated to Mexico; the festival for children that each year gets a better reception: the Mini (S8), which included a special session by Miwa Matreyek and an imaginative workshop following the work of the Canadian animator Norman McLaren; and even the exhibition of light paintings by Picasso in the Ágora Hall, a symbolic combination of painting and film. And all this without telling the meetings, talks, parties and celebrations around the Mostra of these days, full of different meanings for everyone.
So much for the recap, a brief writing of this third edition to be rewritten in the memory of everyone who attended it. Because what really motivates us now is to look ahead, the fourth edition of (S8). We would like to continue with everything written so far, as we begin to plot, restless, what there will come in 2013. And though we have just finished, the countdown begins for us until the next Festival. Hard work but moved by the enthusiasm, we hope it will bear better and more flavorful fruit. We invite everyone to the meeting which will be late spring 2013. This has only just begun.